W Jaki Sposób Granie Na Komputerze Staje Się Uzależnieniem?

Zjawisko to istnieje i jest znane już od dłuższego czasu. Jednak dopiero od początku tego roku stało się to oficjalne: nadmierne granie w gry wideo można zdiagnozować jako zachowanie uzależniające.

Niektórzy z graczy tworzą imponujące konstrukcje za pomocą cyfrowych klocków. Inni z bronią wyruszają na niebezpieczne misje. Gry wideo fascynują ludzi w różnym wieku, ale przede wszystkim młodych. Minecraft jest obecnie najpopularniejszą grą wśród niemieckich nastolatków, tuż za strzelankami typu Call of Duty i Fortnite.

Dla większości młodych ludzi gadanie przy konsoli, komputerze lub smartfonie jest nieszkodliwą rozrywką. Ale część z nich rozwija takie zachowania, które spełniają kryteria uzależnienia.

Od początku tego roku istnieje oficjalna diagnoza zaburzeń gier komputerowych, potocznie nazywana również uzależnieniem od gier komputerowych lub uzależnieniem od gier wideo. W specjalistycznym artykule Katajun Lindenberg i Martin Holtmann wyjaśniają, co się kryje za tym zaburzeniem.

Gry Wideo Mogą Wpływać Na Rozwój Mózgu

Zaburzenia związane z grami komputerowymi można więc wytłumaczyć wyuczonym zachowaniem. Decydujące znaczenie mają natychmiastowe korzyści płynące z grania lub innymi słowy: gry wideo umożliwiają szybkie osiągnięcie sukcesu, którego nie można osiągnąć w codziennym życiu. Na zasadzie: jeśli się nudzę lub mam zły nastrój, gry wideo odwrócą od tego moją uwagę i poprawią mi nastrój.

Grający uczą się, że mogą regulować swój nastrój za pomocą gry. Podczas gry system nagród w mózgu wydziela przekaźniki, które wiążą się z przyjemnymi uczuciami. Same gry są często zaprojektowane w taki sposób, aby optymalnie aktywować nasz system nagród. Nie jest to zasadniczo problematyczne, jeśli potem przejdziemy do innych spraw. Ale u nastolatków częste granie może wpływać na rozwój mózgu.

Lindenberg i Holtmann mówią o „trwałej stymulacji systemu nagrody”. Prowadzi to do zmiany przetwarzania nagradzających bodźców w młodym mózgu. Inne rzeczy wydają się nudne. Czas wolny będzie wkrótce tylko polegał na graniu w gry wideo. Jednocześnie zdolność kontrolowania własnych zachowań u młodzieży nie jest jeszcze dostatecznie rozwinięta. Wprawdzie dorośli nie zawsze zachowują się rozsądnie, ale młodzi są bardziej narażeni na to, że ulegną krótkoterminowej nagrodzie niż zrobią to, co przyniesie im długofalowe korzyści.

Bagatelizowanie Negatywnych Konsekwencji

Granie zabiera coraz więcej czasu. Nierzadko dochodzi do kłótni między młodymi a rodzicami. Do tego dochodzą inne negatywne konsekwencje, takie jak gorsze wyniki w nauce. Dla nastolatków uzależnionych od gier komputerowych typowe jest zakłamywanie lub nie przyjmowanie do wiadomości szkodliwych skutków gier wideo. Lindenberg i Holtmann mówią o „bagatelizowaniu negatywnych konsekwencji”. Problemy wynikające z nadmiernego grania są bagatelizowane lub ukrywane.

Ich zdaniem zaburzenia związane z grami komputerowymi są często pomijane w leczeniu dzieci i młodzieży. Chorzy są zazwyczaj leczeni z powodu innych schorzeń, które mają bezpośredni związek z zaburzeniami spowodowanymi graniem w gry wideo. Mogą to być na przykład zaburzenia lękowe lub depresja. Możliwość zdiagnozowania takich zaburzeń jako choroby daje większe szanse na rozpoznanie i odpowiednie leczenie.

Samokontrola i Pomoc

Jasne jest, że nie wszyscy młodzi ludzie są w równym stopniu zagrożeni. Czas trwania gry komputerowej nie jest również decydującym kryterium. To, że młodzież poświęca czas na swoje ulubione hobby, jest czymś całkiem normalnym. Ale jeśli nasilają się tego negatywne konsekwencje, mogą pojawić się kolejne następstwa i zaburzenia.